moja mała ojczyzna :-D

Mamy ferie i kiedy ja powinnam odpocząć, samej sobie nie daję spokoju. Po głowie ciągle chodzi mi matura i choć staram się wmówić, że to tylko zwykły sprawdzian do którego muszę jedynie powtórzyć, to jednak towarzyszy mi ten nieokreślony strach. Nie boję się o to, że nie zdam - w końcu jakąś wiedzę posiadam, ale raczej tego, że nie pójdzie mi na tyle dobrze, bym się dostała tam gdzie chcę. Oczywiście pragnę na studia nawiedzić Trójmiasto. Zdecydowanie tam się czuję dobrze. Od najmłodszych lat przyjeżdżałam do Gdyni, z którą wiąże same dobre wspomnienia. Razem z mamą zawsze chciałyśmy się tam przeprowadzić. Trochę sielankowo opisuję to miasto, ale naprawdę ilekroć tam jestem, uśmiech nie znika mi z twarzy i wszelkie smutki znikają. Pewnie jakbym pojechała do Poznania, Krakowa czy Wrocławia też bym się zadomowiła, ale zdecydowanie najbardziej zależy mi właśnie na Trójmieście. Liczę na to, że moje skryte nadzieje się spełnią i już we wrześniu/październiku zasypię was nie tylko zdjęciami z urodzin moich, Maćka i naszej rocznicy 3 lat bycia razem, ale i z tego cudownego miejsca jakim jest Gdynia.

 Póki co zaspamuję was Ustką, którą oczywiście również LOVE.

Nawiązania do "małej ojczyzny" chyba przelały się na mnie przez powtórkę romantyzmu, gdzie nie obeszło się bez tematu kraju lat dziecinnych Mickiewicza. Z góry mówię, że jest to chyba najgorszy okres w dziedzinie literatury i sztuki, gdyż wszyscy, potocznie mówiąc, srają. Może patrzę tak krytycznie, gdyż przeglądając zeszyty i repetytorium końca nie było widać i wyraźnie miałam tego dość. Nie wiem, ale cieszę się, że to mam za sobą.